Welterusten, ga je lekker slapen? Ja. Maar mam? Ik vraag me dus wel af hoe dat moet als er hier oorlog is. Hoe komen we dan aan eten? Dit is de vierde keer deze week. De zoveelste deze maand. Duizend gedachten schieten door mijn hoofd. We hebben net voorgelezen, hoe komen we vanuit hier weer rustig? Mijn gedachten helpen niet op dit moment. Maar wat wel?

Intens

Sommige kinderen ervaren hun wereld zeer intens. Je kent ze wel, al dan niet in je eigen gezin. Deze kinderen denken soms wel tien stappen vooruit. Ze voorzien meerdere manieren waarop iets dan mis kan gaan. Op sommige momenten hoor je dan gedetailleerde scenario’s terug, van hoe het dan precies mis kan gaan en wat dat vraagt aan oplossingen. Ver weg denken, noem ik het maar. De beren op de weg zijn dan rustig aan onze tafel broodjes aan het smeren: de zorgen worden een soort uitgangspositie.

“Ik ben bang dat als ik Cholera krijg, ik iedereen besmet.”

Een vol, fantasierijk en slim hoofd is vaak de reden van deze gedachtesprongen. Veel kinderen ervaren dit. Daarnaast: een van de kenmerkende eigenschappen van hoogbegaafdheid is het beleven van een grotere intensiteit als het aankomt op potentiële problemen en mogelijk gevaar. Dat kunnen reële en mindere reële gevaren zijn.

Zorgentijd

 Soms lijkt het uit de lucht te vallen; dan is er ineens weer een ‘zorgentijd’ aangebroken. Alsof er een maand is waarin alles rondom ziekte en dood verkend moet worden. Maar vaak zie je dat het opkomt op momenten dat er nu eenmaal meer spanning is, zoals (net voor) het begin van het schooljaar. Of als er iets naars is gebeurd. Je kent zelf ook wel dat je gevoeliger bent voor zorgen als je slecht hebt geslapen, als je brein overuren maakt en als je chaos ervaart. Je kind is daar niet anders in.

Kan je je kind echt horen?

Het belangrijkste is om te luisteren. Misschien moet je wel lachen om die gedachtekronkels of denk je diep van binnen ‘daar komen die gekke ideeën weer’. Ik kan je alleen maar aanraden om daar zelf mee aan het werk te gaan. Verdiep je in waar die gedachten vandaan komen en zorg dat je innerlijke ruimte hebt om de angsten te kunnen bespreken.

  • Het belangrijkste wat je kan doen is de angst serieus nemen. Luister goed naar wat je kind zegt (en wat niet). ‘Ik hoor dat je bang bent. Dat snap ik best.’
  • Zet de angst in perspectief. Vaak heeft het kind flarden meegekregen van iets wat de angst triggert en heeft dat verbonden aan iets anders. Kader het in en geef context. Jij bent de volwassene, dit is wat je kan doen.
  • Wees niet bang om teveel te vertellen. Blijkbaar is er een behoefte aan informatie. Ga aan de slag met wat er nodig is om ervoor te zorgen dat het kind niet volledig in de doemscenario’s blijft hangen. Geef percentages of specifieke informatie (Cholera komt in Nederland 0-9 keer per jaar voor), en bespreek de cirkel van invloed.
  • Wees eerlijk: ‘dit vind ik wel verdrietig voor je, dat je hiermee worstelt.’ En vraag goed uit, als je denkt dat dat nodig is. Dus: heb je vaker deze gedachten? En wat doet dat met je? Misschien helpen de vragen van Byron Katie je.
  • Geef je kind Reiki op het moment zelf, een massage of zoek een manier waarop het lijf meer gevoeld wordt. Zelf geef ik (met Reiki) de slapen vaak meer aandacht, de buik en de voeten. Er is geen goed of fout; Kijk wat voor jullie het beste werkt.
  • In een periode met meer zorgen kan je je kind meerdere dagen ondersteunen met Reiki. Een vierdagenbehandeling is dan echt een mooie start.

Je eigen antenne goed afstellen

Het vraagt aandacht en bewustwording om niet in de zorgen te vervallen. Zeker als je antenne gevoelig staat afgesteld, kan je soms letterlijk voelen wat je kind voelt. Je gaat dan makkelijk mee in de emoties. Dat is heel liefdevol, maar deze situatie vraagt om jou als volwassen ouder. Dus blijf met je aandacht bij je volwassen zelf.

>  Zet je Reikihanden in en geef jezelf Reiki tijdens het gesprek met je kind, of zelfs voordat het bedtijd is. Vergeet niet dat deze tijd ook veel van jou vraagt.
> Het is altijd een goed idee om dan ondersteuning te zoeken, op welke manier ook. Geef jezelf extra Reiki, ga naar een behandelaar of ga extra veel naar buiten. Dat helpt je gronden en bij jezelf blijven. En dat is precies wat je nodig hebt.

En zo plotseling als het ontstond, zo is het ook weer weggegaan. Wat nou precies de doorslaggevende interventie was dit keer, weet ik niet. We zijn er relatief ontspannen doorheen gerold, en dat is heel wat waard.

Fijne tips:
platformmindset.nl
Katie: tijger- tijger- is het waar? Katie: de vier vragen die je leven veranderen
De Jong: Superkrachten voor je hoofd

Bronnen:
Derksen: gelukkig hoogbegaafd. Kieboom en Venderickx: meer dan intelligent.