Hij kan niet slapen. Mijn zoon. Zeven jaar is hij en hij is er nog helemaal vol van. School, voetbal, vrienden, alle dingen die hij wil en de dingen die hij moet. Alle spellen die hij speelt, nog wil spelen en hoe dat dan precies in elkaar zit. Het spel, de wereld. Gewoon: zo’n druk, vol hoofd.
Mijn zoon, hij kan dus niet slapen. Zal ik je Reiki geven? “Ja graag.” Hij springt op. “Doe maar een hand op mijn hoofd en een op mijn buik”. Check. Na al die jaren een moeder met Reiki weet hij het precies. Ik leg mijn handen neer. Hij kletst nog wat. Eventjes. Mijn handen worden warm. Hij kruipt lekker onder de deken. Ik kijk even niet en.. slaapt.